لکنت زبان، شایع ترین شکل اختلال گفتاری

لکنت زبان، شایع ترین شکل اختلال گفتاری

لکنت زبان شایعترین نوع اختلال کلامی در کودکان است. حتی در سنین بالاتر هم ممکن است لکنت زبان به وجود بیاید. بیشتر وقت ها این مشکل ناشی از تصویری منفی از یک تجربه شخصی است.

[caption id="attachment_26547" align="aligncenter" width="750"] لکنت زبان، شایع ترین شکل اختلال گفتاری[/caption]

چرا کودکان دچار لکنت زبان می شوند؟

لکنت زبان، تقریبا هیچ وقت دلیل فیزیکی ندارد. اعضایی که در سخن گفتن دخالت دارند معمولا کاملا درست عمل می کنند. معمولا افرادی که لکنت زبان دارند به راحتی آواز می خوانند و یا زیر لب زمزمه می کنند. فردی که دچار لکنت زبان است بیشتر از نوعی تعارض ناخودآگاه رنج می برد. او از یک طرف نیاز دارد که حرفی را با کسی در میان بگذارد و از طرف دیگر می ترسد که هنگام حرف زدن قانونی را رعایت نکند و اشتباهی مرتکب شود. لکنت زبان دلایل گوناگونی دارد مثلا حمایت دائمی پدر و مادر که رشد را در کودک محدود می کند.

اگر کودک اجازه نداشته باشد که خواسته های خود را بیان کند ممکن است رشد کلامی او مختل و به لکنت زبان دچار شود. واکنش های مخصوص احساس حسادت مثلا پس از تولد نوزاد جدید در خانواده باز هم کودک را دچار تعارض می کند چون کودک از یک طرف می خواهد از احساسی که در او بیدار شده لذت ببرد، از طرف دیگر می ترسد که از این طریق حمایت روانی پدر و مادر را از دست بدهد.

 

همچنین بخوانید : علائم لکنت زبان

 

ترس از عدم موفقیت باعث افزایش لکنت زبان می شود.

اگر کودکی برای اولین بار دچار لکنت شده باشد به سختی می تواند بر مشکل خود فائق آید. هشدارها، مسخره کردن ها یا پندها و دلسوزی های بی وقفه دائم بر ترس کودک می افزاید و مشکل او را حادتر می کند. سرانجام لکنت زبان به صورت واکنش فیزیکی نیز ظاهر می شود. از آن جا که کودک می ترسد که مبادا درست صحبت نکند ماهیچه هایی که برای صحبت کردن دخالت دارند مختل می شوند بنابراین با رفتار غلط پدر و مادر، مربیان یا کودکان دیگر لکنت زبان باز هم شدیدتر می شود و نتیجه آن در بیشتر موارد این است که کودک حتی الامکان با دیگران کمتر صحبت می کند.

رفتار صحیح در برابر افرادی که لکنت زبان دارند.

لکنت زبان هم مانند دیگر اختلالات گفتاری باید هر چه زودتر درمان شود. برای این که ترس کودک از حرف زدن از بین برود تا جای ممکن نباید غلط های گفتاری او را به رخش کشید. در عوض گوش دادن با صبر و حوصله به حرف های کودک مهم است. پدر و مادر و مربیان نباید کاری کنند که کودک کمتر حرف بزند بلکه باید حتی اگر این کار را به سختی انجام می دهد، بگذارند حرف بزند و او را به توصیف آرام و دقیق مطالب تشویق کنند.

در ضمن پدر و مادر و مربی باید به کودک مبتلا به لکنت زبان این امکان را بدهند که پرخاش هایش را بروز دهد و از زندگی لذت ببرد. به این ترتیب موقعیت هایی که در کودک ایجاد تعارض می کنند و بیشتر وقت ها دلیل لکنت زبان هستند، خفیف تر می شوند یا از بین می روند.

کودک مبتلا به اختلالات گفتاری باید از دعوا، ترس یا تنش دور نگه داشته شود. بیشتر وقت ها وقتی مربیان کودک مبتلا به لکنت زبان با آن ها آواز می خوانند بیشتر آن ها هنگام آواز خواندن مشکلی در بیان و گفتار ندارند. به این ترتیب آن ها با این تجربه موفقیت آمیز، خودپنداره شان را تقویت می کنند و جرات و امنیت بیشتری به دست می آورند که به آن ها در صحبت کردن کمک می کند.

 

09120030980

برای دریافت مشاوره و یا اطلاعات بیشتر  می توانید از طریق آی دی تلگرام و یا تماس با شماره تلفن فوق اقدام نمایید.

 @attarak_ad